Şimdi!

Yağmur

Yapraklarımda şimdi..

İnce ince süzülüyorlar

Kollarımdan.

Tutmak  istesem de..

“Hayır” olmuyor..

Kar

Gözlerimde şimdi..

Lapa lapa kalbimde birikiyor.

Neye yorarsam onu

O geliyor aklıma.

Her seferinde, yeniden durmaksızın..

Mektupların

Elimde şimdi

Heceliyorum hepsini

Tek tek..

Anılarımla yaşayan aciz “ben” işte..

Soruların

Hala aklımda..

Kafa kurcalayan,

Dert yaratan..

Olmayan kalbine inadına faça attıran..

…

Şimdi!

Ne yağmur yağıyor kurumuş yapraklarıma

Ne kar tutuyor, çığ düşüyor aklıma

Ne mektupların bitiyor “uzaklardan”

Ne de soruları cevaplanıyor

Şimdiki “senin”..

Ozan Çeğil                                    02:45                       20.11.10