Karalama defteri, Anekdotlar ve Saçmalıkların yüze vurumu
Yazmak, karalamak istiyorum sadece!
Müsvedde hayatlarımızda, halı kenarında araba sürmek gibidir yaşamak. Çizgi dışına çıktığımızda salak bir duygu seli yaşarız. Yaşamaktayız.
Gönlümüzden geçen, aklımızdan geçmez hiç. Sonumuz hayrolsun. Umulsun!
…
Aynaya baktım bugün. Her zamankinden daha umutsuzdu sıfatım. “Bok gibiyim!”
Aynalardan daha aldatıcı şey var mı ki bu Dünya’da,Ay’da, Mars’ta? Düşündüğümü yansıtmıyorsa, hayallerimi göstermiyorsa, neye yarar ki? Salaklıklarımızı, hatalarımızı vurmuyorsa suratımıza, ne halta yarar? Aşağılamıyorsa bizi?
Beni istediğim gibi değil! Bana benim olmamı sağlayacak şekilde gösteriyorlar aynalar.
Baktığımda sadece ‘ego’mu görüyorum. Çünkü aynada mantık yok! Çünkü aynaların dili yok!
Ne istersen o işte.
…
Okumaktan ziyade şu sıralar gözlerim. Kanburum çıkmış, elimde sigaram, oturuyorum masada. Masa lambam yok. Öyle havalara da girmedim ayrıca.
Saçmalamaktan yazamıyorum da. İşin garip tarafı kimse de sormuyor “Senin olayın ne?”
…
Atmak istiyorum başımdan, aklımdan, ruhumdan sapıtmış düşüncelerimi, hatta komple beynimi. Kalp damarlarım üç saniyeye kadar daha dirençliydi yediği halta karşı. Şimdi üst üste bindiler.
Sadece bizde oluyor böyle şeyler. “damar damar üstüne binmiştir. Ovala geçer!”
E kalp? Onu kim ovalayacak, okşayacak?”
Kıralım o zaman kaburgalarımızı, alalım elimize bi neşter. Vur babam vur, vur Allah vur. Kan revan içinde alayım elime kalbimi ve bakayım şu sıfatsıza. Al sana ayna!
Bak nasıl da çirkinsin işte. Nasıl da bıkmış, biçaresin. Öyle boş ki şu anda içi, ne verirsen alır, besler, büyütür sorgusuz.
Yani bağlanır tekrar ve tekrar…
Saçmalıklarına dönersin, halı kenarında araba değil ancak göz yaşını silersin artık. Tokattır ayna ve düşürür seni beklemediğin en zor anında!
Hesapta soramazsın ayrıca. Çoktan kırılmıştır çünkü, burkulmuştur yürek!
Ama kapılırsak bir deja vuya, neden olmasın ki?
Yine, yeniden.. Aptallıklar ve çaresizlikler!
Gülebilirsen de bunların arasında ne mutlu sana!
Aralık 2011
146
ozncgl
Müsvedde hayatlarımızda, halı kenarında araba sürmek gibidir yaşamak. Çizgi dışına çıktığımızda salak bir duygu seli yaşarız. Yaşamaktayız.
YanıtlaSiltüm yazıyı bu cümle özetliyo galiba kardeşim.bunun yazının sonuna özet diye yazsan ne hoş olur (: