bir sigara kadar

bir ahmet kaya şarkısıyım,
belki biraz sezen.

...
unutmanın zorunlu olduğu sokaklarda yaşayalım mesela,
hatırlamanın yasak,
özlemeyeni yadırgayan komşularımızın olduğu.
fesleğen kokulu sokaklar...
özgürlük nidalarıyla yürümeye çalışan sarhoşlar,
ellerinde aşkla evrene sevgi kusanlar,
kendi yarattığımız güneşe gülümsediğimiz,
yağmurun kokusunu içine çekebildiğimiz,
karbondioksitten yoksun havasında yorulalım yürümekten.
selam vermeyeni durdurup dertleşelim,
dağıtalım kasveti,
öpebilelim hayatın damar damar üstüne binmiş acılarını.
sarılmaktan kıralım birbirimizin kemiklerini,
sınıfların kalktığı bir sokak olsun.
kahve kokusuyla uyandığımız,
uyku sersemi birbirimize bakabildiğimiz bir sokak.
insanların dik durabildiği bir sokak.
paranın hüküm sürmediği,
nefsin yaralarıyla uğraşmadığımız,
kalbimizin göğüs kafesimizi parçalayıp
bir kuş gibi özgürce uçabileceği bir sokak.
çocuk sesleriyle dolu kaldırımlarda yerden yüksek oynayan,
tebeşir bulamadığında kiremit kırıp sek sek için çizgi çeken çocuklarla dolsun sokak.

ha bir de;

telkinlerle değil, tebessümle tavır alalım geçmişimize.
öyle bir sokak olsun ki bu;
ne tanrı'nın gazabıyla
ne de sınırlarla sınanalım.
utanmadan!

bir sigaranın iki ortağı olup
izmaritte son bulacak kadar olsun ömrümüz.
az değil.